Bycie sobą - przemyślenia

Bycie sobą - czy to takie łatwe jak się wydaje?

Dzisiejszy wpis dydykuję mojej bliskiej koleżance, która i tak zapewne tego nie przeczyta bo nie ma pojęcia o istnieniu tego bloga...

Ile razy zdarzyło ci się spojrzeć na kogoś, chwilę go poobserwować i bez większego namysłu przypiąć mu łatę w formie nieprzemyślanego komentarza lub zakodowania sobie w głowie cech, które zapewne posiada. Ile? 

Wielu ludzi tak robi  i osądza twardo, bez skrupułów, czasem zapominając o tym, że sami nie jesteśmy idealni.  

"Znacznie trudniej jest sądzić siebie niż bliźniego"  - Mały Książe

Czasem po prostu zapominamy o tym, że to co właśnie widzimy może być jedynie teatrzykiem odgrywanym by się komuś przypodobać. Coraz więcej osób z mojego otoczenia i zapewne na świecie zakłada maski wmawiając, że tacy są naprawdę, to mnie przytłacza, dlatego poruszę ten temat.

Całe życie wpajano mi prostą zasadę - Zawsze trzeba być sobą. Do dziś trzymam się tej dewizy i choć być może wyda wam się to dziecinne to ja w to  wierzę. Od dziecka w przeróżnych bajkach i filmach, później w przedszkolu i szkole a także w życiu dorosłym starano się wbić to do głowy, czemu więc nic z tego nie wyszło?

Z żalem patrzę na ludzi, którzy kiedyś byli autentyczni a dziś są jedynie pustymi marionetkami ale w pewnym sensie ich rozumiem.

Ludzie są bezlitośni, bezduszni. Napewno każdemu z was człowiek podciął kiedyś skrzydła, wybił z głowy marzenia czy wpędził w melancholię, depresję. To też spotkało dzisiejszych "aktorów" odgrywających role i zbytnio wczuwając się w postać, zapominając o sobie...

 Dużo łatwiej jest przecież podążać za tłumem i być takim jak inni niż narażać się na nieprzyjemne komentarze i brak akceptacji. 

Podsumowując, bycie sobą w dzisiejszych czasach jest naprawdę trudną sztuką, co  nie oznacza, że nie warto. Bądźmy wierni sobie i nie oceniajmy zbyt pochopnie, Pokój! 

To mój pierwszy wpis wprowadzający do reszty postów które mam zamiar tu wstawiać.

Zacznijmy od początku czyli od najważniejszego pytania:
O czym mam zamiar tu pisać?
O wszystkim. O życiu i typowych problemach z którymi być może się borykacie i poszukujecie w internecie wszelkiego wsparcia i wskazówek jak sobię z tym poradzić. O chęci przezwyciężania swoich słabości i barier. O zmianach na lepsze i gorsze.

Tak jak większość ludzi w życiu nie spotkało mnie nic nadzwyczajnego, tylko nuda i monotonia jaką niesię ze sobą codzienność.Typowe życie typowego człowieka. Co ja więc tu robię?! Ludzie przecież chcą sensacji, przygód a nie wypocin jakiejś nudziary, czyż nie? Cóż, to prawda. Zastanówmy się tylko dlaczego tak chętnie sięgamy po jakieś sensacje, niezwykłe wydarzenia i generalnie wszystko wychodzące poza normę. Otóż wiele ludzi na siłę poszukuję ucieczki od nudy, szarej rzeczywistości ,którą przecież mają na codzień. Wolą zatem zamknąć się w ciekawym świecie gier komputerowych, książek czy blogów. Tylko czy nie lepiej zacząć żyć własnym życiem zamiast bohatera książki? Oczywiście nie mówię, że czytanie jest złe, sama z resztą to robię ale pomyślcie, czy nie lepiej było by wyjść z inicjatywą by zmienić tą nudę i szarość w coś pięknego i ciekawego zamiast siedzieć cicho w domu i starać się nie myśleć jak nam źle na tym świecie.

Zastanówcie się i nie zapomnijcie o komentarzach, tak jak wspomniałam jest to mój pierwszy post i chcę poznać wrażenia ;).
P.S. Wiem, że ortografia u mnie leży dlatego też możecie sobię darować poprawiabie mnie.